30 okt 2009

Supporters E. Schendelbeke bezorgd over toekomst

Geen voetbal zonder supporters. En dus laten we ook hen graag eens aan het woord als het gaat over hun favoriete voetbalploeg. Vreugde bij een overwinning, verdriet bij verlies. Maar sommige supporters gaan verder in hun kijk naar de wekelijkse voetbalwedstrijd op zondagmiddag. We kregen onderstaande column binnen van een trouwe bezoeker van radiomig.be.

Het gaat niet goed met Eendracht Schendelbeke. Op sportief vlak blijven de resultaten week na week tegenvallen en is de ploeg – die vorig jaar nog toppers als Kerksken, Denderhoutem en Elene tot wanhoop dreef – nog amper een schim van zichzelf. Nochtans speelt Geel-Zwart met nagenoeg dezelfde kern, aangevuld met enkele nieuwkomers. Het vertrek van topschutter Tommy De Bolle kan en mag niet de hoofdreden zijn van het huidige falen, immers speelde De Bolle ook al niet meer mee in de eerder genoemde topwedstrijden en werden deze ploegen toen wél over de knie gelegd. Een deel van de malaise kan misschien gezocht worden in de verdeeldheid van de spelerskern. Blijkbaar kunnen sommige spelers niet door dezelfde deur en dat vertaalt zich ook op het veld. Al sinds het prille begin van het seizoen volgt het ene meningsverschil na het andere. Zowel tussen spelers onderling als met bestuursleden. Het bestuur greep in door de dwarsligger(s) een disciplinaire sanctie op te leggen en voor onbepaalde tijd te schorsen. Na amper 1 week besloot men echter op hun stappen terug te keren. Intussen bereikten de sluimerende conflicten hun hoogtepunt met het ontslag van trainer Van Den Brande, mede gevoed door de tegenvallende resultaten. De voorbije jaren leek Eendracht Schendelbeke een trainerskerkhof en ook nu weer werd de trainer geslachtofferd. Waar wringt dan precies het schoentje? Niemand lijkt het hardop te durven zeggen maar feit is wel dat sinds de groep franstaligen verder werd uitgebreid de sfeer is omgeslagen. Het bestuur laat alles betijen en weigert concrete acties te ondernemen. Het lijkt wel of ze de moed compleet zijn verloren. Alle respect voor de bestuursleden die dag in dag uit in de weer zijn voor de club, maar de enige persoon die nog ambitie uitstraalt is voorzitter Bultereys. De gelatenheid bij de rest van het bestuur is zo groot dat ze zich lijkt af te stralen op de spelersgroep. De huidige accommodatie (zowel A- als B-terrein) doet ons eerder denken aan toestanden uit de ‘ jaren stillekes’. De tijd is er letterlijk blijven stilstaan. De club behelpt zich nog steeds met een watervat waarop de douches zijn aangesloten, dit bij gebrek aan aansluiting op het openbaar waternet. Enkele jaren geleden werd dit even overwogen, doch bleek te kostprijs (begrijpelijk) veel te groot. De club riep echter nooit de hulp in van het stadsbestuur – bijvoorbeeld voor het bekomen van een renteloze lening. Het A-terrein wordt gehuurd en ligt volgens plannen in een groene zone en dus wentelt men zich al jaren in de klaagzang dat men er niets mag bouwen of verbouwen. Maar heeft ooit iemand al geprobeerd enige (politieke) druk uit te oefenen? Neen. Hoeveel voetbalterreinen werden de voorbije jaren niet tot een recreatieve zone bestempelt? Maar ach, dat gaat toch nooit lukken! Het A-terrein, langs de Aalstersesteenweg, heeft voor mogelijke sponsors een zeer aantrekkelijke ligging. Maar wie denkt dat dat ten volle wordt uitgebuit heeft het grondig mis. Sommige reclameborden staan er inmiddels al jaren terwijl de zaakvoerders geen eurocent meer aan de clubkas toevoegen. Een matchbal? Dat moet je als geïnteresseerde zelf gaan vragen, maar geen probleem voor de komende thuiswedstrijden want dan kan je gerust nog een balletje schenken, want er is toch nog niemand voorzien. Hoe goed ben je dan als club niet bezig?
Indien er sportief geen kentering komt dreigt de degradatie en laat ons eerlijk zijn, dat zou meteen ook het definitieve einde van Eendracht Schendelbeke betekenen. Tenzij men opnieuw een stamnummer afkoopt, al vrees ik dat er daarvoor deze keer geen centen zullen zijn.
Het gebrek aan vernieuwingsgezindheid dreigt het einde te worden van de club met de mooiste kleuren van Geraardsbergen.

Een bezorgde supporter.